Stacja dziesiątaJezus z szat obnażony. C.: Kłaniamy ci się Panie Jezu Chryste i błogosławimy Tobie. W.: Żeś przez krzyż i mękę swoją świat odkupić raczył. Z Ewangelii według św. Jana 19, 23-24. Żołnierze zaś, gdy ukrzyżowali Jezusa, wzięli Jego szaty i podzielili na cztery części, dla każdego żołnierza po części

Najlepsza odpowiedź 1. Jezus na śmierć Jezus bierze krzyż na swoje Jezus upada po raz Jezus spotyka Matkę Szymon Cyrenejczyk pomaga nieść krzyż Weronika ociera twarz Jezus upada po raz Jezus pociesza płaczące Jezus upada po raz Jezus z szat Jezus do krzyża Śmierć Jezusa na Jezus zdjęty z Jezus złożony do grobu. Odpowiedzi Stacje Drogi Krzyżowej1. Pan Jezus skazany na Jezus Chrystus bierze krzyż na swoje Jezus Chrystus upada pod krzyżem po raz Jezus Chrystus spotyka swoją Szymon Cyrenejczyk pomaga nieść krzyż Weronika ociera twarz Jezusowi Jezus Chrystus upada pod krzyżem po raz Jezus Chrystus pociesza niewiasty Jezus Chrystus upada pod krzyżem po raz Jezus Chrystus z szat Jezus Chrystus przybity do Chrystus umiera na Jezus Chrystus zdjęty z Ciało Jezusa Chrystusa złożone do grobu. Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub

Wszystko, co Jezus miał uczynić dla zbawienia ludzi, dokonało się. Po męce drogi krzyżowej i wielu godzinach na krzyżu ciało Jezusa zawisło, podczas gdy dusza spotkać mogła się z Bogiem. Ludność żydowska nie chciała, by widok skazańców na krzyżu przeszkadzał w odbywającym się właśnie święcie Paschy.

Tradycja Drogi Krzyżowej narodziła się w Jerozolimie w czasach bizantyjskich. Rozpowszechniła się w okresie krucjat. W całym świecie chrześcijańskim było to zasługą franciszkanów. Uwaga! Materiał został zamieszczony w naszym portalu już ponad rok temu. A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne! Sławna Via Dolorosa czyli Droga Krzyżowa w Jerozolimie to ciąg wąskich uliczek i umieszczone przy nich dziewięć stacji Męki Pańskiej. Droga Krzyżowa rozpoczyna się przy Bramie św. Szczepana (Bramie Lwów). To gwarna muzułmańska dzielnica Starego Miasta. Obok bramy stoi kościół św. Anny. To najlepiej zachowana świątynia z czasów krzyżowców. Od czasu krzyżowców Tradycja Drogi Krzyżowej narodziła się w Jerozolimie w czasach bizantyjskich. Rozpowszechniła się w okresie krucjat. W całym świecie chrześcijańskim było to zasługą franciszkanów. W każdy piątek o godzinie piętnastej zbierają się pielgrzymi, aby przeżyć tajemnicę Drogi Krzyżowej. Nie wyobrażam sobie tego przejścia w ciasnych trochę stromych i krętych uliczkach, przy których gęsto stoją kramy sklepikarzy. W Jerozolimie chrześcijanie są mniejszością i takie wędrówki nie odpowiadają sprzedawcom. Czasem dochodzi do słownych przepychanek. Miejsca poszczególnych stacji, to czasem ulica, czasem kaplica lub kościół, a czasem niemal środek sklepu z pamiątkami. Stacje są oznaczone metalowymi okrągłymi płytami z wyrytym napisem przymocowanymi do muru. Od 1880 roku pielgrzymów prowadzą franciszkanie. Skazany na śmierć Na dziedzińcu muzułmańskiej szkoły Al-Omariya znajduje się pierwsza stacja. Tu Jezus został skazany na śmierć. Został osądzony i skazany przez Poncjusza Piłata w Twierdzy Antonia, siedzibie garnizonu wojsk rzymskich stacjonujących w Jerozolimie. Była to jednocześnie rezydencja prokuratora. Druga stacja jest przed Kaplicą Skazania i Kościołem Biczowania. Upamiętniają one miejsce, w którym Jezus był biczowany. Tu dano mu do niesienia krzyż a na głowę włożono koronę cierniową, którą upletli żołnierze. Okryli go purpurowym płaszczem. W drodze na Golgotę Po drodze do stacji trzeciej przechodzi się pod antycznym łukiem z otworami okiennymi. To Łuk Ecce Homo zbudowany w II wieku z fundacji cesarza Hadriana. Stacja trzecia i czwarta to pierwszy upadek i spotkanie z Matką. Te stacje odnowili polscy żołnierze jako wotum. Przy trzeciej stacji Jezus upada pod krzyżem pierwszy raz. Tu jest kaplica należąca do katolików ormiańskich. Nad wejściem jest relief przedstawiający Jezusa upadającego pod krzyżem. Czwarta stacja w kościele Matki Bożej Bolesnej upamiętnia chwilę, w której Jezus spotyka się z stacji piątej centurioni prowadzący Jezusa nakazali Szymonowi Cyrenejczykowi, aby pomógł nieść krzyż. Upamiętniona jest ona w Kaplicy Franciszkanów. Z tego miejsca zaczyna się wejście na Golgotę. Chusta św. Weroniki Niedaleko znajduje się stacja szósta. To kościół greckokatolicki czyli Dom św. Weroniki. Według przekazów, Weronika otarła Jezusowi twarz z brudu i kurzu. Na chustce odbiła się twarz Jezusa. Chustka zachowała się do dzisiaj i jest przechowywana w Bazylice św. Piotra w Rzymie. Kościół pod wezwaniem św. Weroniki w Jerozolimie należy do zgromadzenia Małych Sióstr Jezusa. Stacja siódma jest w miejscu, gdzie Jezus upada po raz drugi. Dwie kaplice połączone schodami oznaczają miejsce upadku. Wewnątrz kaplicy znajduje się filar rzymski, na którym prawdopodobnie spisano oskarżenie Jezusa. Kamień z wyrzeźbionym krzyżem umieszczony w murze klasztoru greckokatolickiego św. Charambolosa dokumentuje spotkanie Jezusa z płaczącymi kobietami. Stacja ta miała znajdować się za murami miasta Jerozolimy. To ósma stacja. Przy stacji dziewiątej następuje trzeci upadek. Oznaczona jest kolumną z czasów rzymskich, a wbudowana jest w drzwi kościoła koptyjskiego. Z tego miejsca Jezus mógł zobaczyć miejsce swojego Ukrzyżowania. * * * Kolejne stacje Drogi Krzyżowej znajdują się już we wnętrzu Bazyliki Grobu Świętego. Poczytaj więcej o okolicy:
report flag outlined. Stacje Drogi Krzyżowej: 1)PAN Jezus na śmierć skazany. 2)PAN Jezus bierze krzyż na swoje ramiona. 3)Pierwszy upadek. 4)PAN Jezus spotyka swoją matkę. 5)Szymon z Cyreny pomaga panu Jezusowi nieść krzyż. 6)Św. Weronika ociera twarz Jezusowi.
Trasę Drogi Krzyżowej, czyli trasę przejścia Jezusa Chrystusa na wzgórze Golgoty, gdzie poniósł on męczeńską śmierć, znamy trochę z przekazań biblijnych, trochę z kazań, najwięcej – z kreacji artystycznych, a konkretniej z upamiętniających wydarzenie obrazów czy płaskorzeźb. Te umiejscowione są najczęściej w katolickich kościołach lub prawosławnych cerkwiach i przedstawiają czternaście symbolicznych „stacji”, czyli ważnych momentów męczeństwa, których wyobrażenie podtrzymuje i przekazuje kościelna tradycja. Źródeł historycznych na temat męki jest niestety niewiele. Wydaje się, że część wydarzeń z Drogi Krzyżowej, które przekazywane są nam przez obrazy i płaskorzeźby, to tylko upiększenie zapisu biblijnego. Niektóre „stacje” pojawiły się dopiero w średniowieczu. Inne faktycznie wspominane są w Nowym Testamencie. Najogólniej rzecz ujmując, dźwiganie krzyża zakończone męczeńską śmiercią to upokarzająca, typowa dla antycznych kultur Bliskiego Wschodu kara, wywodząca się z czasów babilońskich i asyryjskich. W czasach buntów żydowskich, zwłaszcza po upadku Jerozolimy, krzyżowanych było nawet kilkaset osób dziennie! Skazaniec do przedmiotu swojej kaźni przybijany był gwoździami lub przywiązywany, umierał kilka godzin, czasem – nawet dwa dni. Dodatkowo, co stanowi kolejny przerażający aspekt nieludzkich tortur, krzyż musiał być doniesiony na egzekucję najczęściej samodzielnie. Przypuszcza się, że Chrystus, podobnie jak większość innych skazańców, niósł tylko poprzeczną belkę. Przy czym słowo „tylko” nie jest może zbyt trafne: belka ważyła w granicach 30-40 kilogramów. Wracając do Drogi Krzyżowej Chrystusa, nie jest znana jej data, w Biblii sprzeczne są też przekazy, co do dnia, co w gruncie rzeczy nie ma większego znaczenia. Ważniejsze jest pytanie, czy historykom kiedykolwiek uda się zrekonstruować faktyczny przebieg męczeństwa jednego z ważniejszych przywódców religijnych w dziejach. Dziś możemy zrobić to jedynie pobieżnie. Stacja I. Jezus skazany na śmierć. Stacja I przedstawia proces Chrystusa. Na rycinach czy rzeźbach pojawia się często Poncjusz Piłat, ten, który według opisów ewangelicznych skazał Chrystusa na śmierć, choć nie zdecydował się na wydanie wyroku tak długo, dopóki tłum nie zaczął nań naciskać. W Ewangelii Mateusza czytamy, że po zatwierdzeniu wyroku odciął się od sprawy, umywając przed tłumem ręce i mówiąc: „Nie jestem winny krwi tego Sprawiedliwego. To wasza rzecz” Jedyną wątpliwą kwestią jest tu próba charakterystycznego dla chrześcijaństwa ukazywania Piłata jako człowieka słabego, targanego wątpliwościami. Ze źródeł niechrześcijańskich (np. z podań Filona z Aleksandrii, historyka) wynika raczej, że był bezwzględny i nietolerancyjny, okrutny i podejrzliwy. Przypuszcza się, że Ewangelicy, opisując namiestnika w złagodzony sposób po pierwsze nie chcieli się narażać Rzymowi, w którym, przynajmniej jakiś czas (do pierwszych prześladowań) czuli się całkiem bezpieczni. Po drugie cała wina za wydarzenie przypisana miała być Żydom. Rolę Rzymu starano się tu raczej umniejszać, stąd taka a nie inna wizja Poncjusza Piłata. Niejasna jest rola Barabasza. Według Biblii był to złoczyńca. Inni wskazują na to, że mógł być to żydowski bojownik o wolność. Domaganie się tłumu, aby uwolnić Barabasza niekoniecznie świadczyło o jego przypisywanej mu przez Ewangelistów nikczemności. Stacja II. Jezus bierze krzyż. Według Biblii żołnierze „ukoronowali” Chrystusa cierniową koroną, bili go, nałożyli nań szkarłatny płaszcz. Jest to bardzo prawdopodobne: typowe dla Rzymu było wydawanie skazańca żołnierzom w celu po pierwsze upokorzenia więźnia, po drugie: dostarczenia Rzymianom „rozrywki”, której na prowincji byli pozbawieni… Okrutnymi katami stawali się ci, którzy z racji swojego zawodu mieli raczej bronić Rzymu, a nie pogarszać męczarnie i tak dostatecznie cierpiącym już nieszczęśnikom. Zarówno płaszcz, jak i „korona” z dużym prawdopodobieństwem mogły być próbą wyszydzenia „królewskości”, o której Chrystus mówił na procesie. Samemu zatem „dźwignięciu krzyża” mogły towarzyszyć tortury fizyczne i psychiczne, a nawet prawie pewne jest to, że towarzyszyły… Stacja III. Pierwszy upadek. Pierwszy upadek nie jest wspomniany w Biblii. W zasadzie nie jest wspomniany ani jeden z trzech upadków, które w tradycji przedstawiane są na Stacjach III, VII i IX. Wszystkie upadki o tyle jedynie prawdopodobne, iż wyobrażenie człowieka potykającego się pod ogromnym ciężarem nie wydaje się w żaden sposób niemożliwie. Stacja IV. Jezus spotyka matkę. Cztery stacje Drogi Krzyżowej mówią o spotykaniu przez Chrystusa różnych ludzi. Na czwartym etapie swojej męki spotkać miał matkę – tego jednak w żadnych źródłach nie da się doszukać, łącznie ze źródłem biblijnym. Jan wspomina, że Maria była pod krzyżem, nie ma jednak wzmianki, aby zdarzyło się to podczas męczeńskiej wędrówki. Nawiasem mówiąc, o matce Jezusa Biblia wspomina bardzo rzadko i raczej zdawkowo. Przypuszczalnie jej obecność na przedstawianej w Kościele Drodze Krzyżowej jest to wynik tradycji, a dokładniej szerzącego się kilka wieków po śmierci Chrystusa maryjnego kultu. Stacja V. Szymon pomaga nieść krzyż. Szymona wspominają trzy Ewangelie – Mateusza, Marka i Łukasza. Szymon Cyrenejczyk miał być przypadkowym przechodniem, którego rzymscy żołnierze zmusili do pomocy Chrystusowi. „Gdy wyprowadzili Jezusa, zatrzymali niejakiego Szymona z Cyreny, który wracał z pola, i włożyli na niego krzyż, aby go niósł za Jezusem” (Łk 23, 26) Część historyków Kościoła twierdzi, że stwierdzenie zawarte w Ewangelii według świętego Jana, że Chrystus „niósł krzyż sam”, może być stwierdzeniem religijnym, podkreśleniem, że Chrystus wziął grzechy na siebie, nie wyklucza to obecności przypadkowego przechodnia. Sama tradycja pojawienia się Szymona natomiast jest sprzeczna o tyle, że część analiz widzi w akcie pomocy Cyrenejczyka wyraz współczucia dla skazańca, część – akt rzymskiej przemocy wobec napotkanego przypadkowo Żyda. Jeszcze inni badacze twierdzą, że Szymon nie musiał być wcale Żydem, aczkolwiek jest to mocno prawdopodobne. Stacja VI. Weronika ociera twarz Jezusa. Stacja VI to najbardziej kontrowersyjny moment Drogi Krzyżowej, ale jednocześnie jednoznacznie legendarny. Nic nie wskazuje właściwie na to, że historia związana z tym momentem męki Chrystusa w ogóle była znana przed średniowieczem. Legenda o świętej Weronice pojawiła się w IV wieku i, w różnych wersjach, rozwijała się do późnych wieków średnich: w jednej z wersji ociera ona twarz Jezusa, a na chuście pojawia się w cudowny sposób jego wizerunek. Stacja VIII. Jezus pociesza kobiety. Pocieszanie jerozolimskich niewiast jest przez Biblię wspominane w Ewangelii według Łukasza. „Lecz Jezus zwrócił się do nich i rzekł: «Córki jerozolimskie, nie płaczcie nade Mną; płaczcie raczej nad sobą i nad waszymi dziećmi! Oto bowiem przyjdą dni, kiedy mówić będą: ‘Szczęśliwe niepłodne łona, które nie rodziły, i piersi, które nie karmiły’. Wtedy zaczną wołać do gór: Padnijcie na nas; a do pagórków: Przykryjcie nas! Bo jeśli z zielonym drzewem to czynią, cóż się stanie z suchym?»” (Łk 23, 28-31) Obecność kobiet jest prawdopodobna. Według teologów słowa Chrystusa są napiętnowaniem czysto sentymentalnej litości, która jeszcze musi przekształcić się w prawdziwą wiarę. Według niektórych historyków niejasne jest, jak w stanie fizycznego umęczenia, skazaniec mógł udzielić tak przemyślanej formy kazania. Nigdzie nie jest powiedziane jednak, aby stan Chrystusa w tej części „wędrówki” był już bardzo ciężki. Przemówienie do kobiet nie jest zatem niemożliwe, zwłaszcza, że obserwowanie skazanego było w antycznym świecie na porządku dziennym, kobiety mogły pojawiać się dla czystej ciekawości, stąd ich napomnienie. Stacja X. Jezus obnażony z szat. „Żołnierze zaś, gdy ukrzyżowali Jezusa, wzięli Jego szaty i podzielili na cztery części, dla każdego żołnierza po części; wzięli także tunikę. Tunika zaś nie była szyta, ale cała tkana od góry do dołu. Mówili więc między sobą: «Nie rozdzierajmy jej, ale rzućmy o nią losy, do kogo ma należeć»” (J, 19, 23-24). Tak obnażenie Chrystusa opisuje Jan. Inne Ewangelie nie wspominają o tym wydarzeniu, co niczego oczywiście nie przekreśla. Pozbawienie ubrania było znaną już od dawna formą dodatkowego upokorzenia człowieka… Stacja XI i Stacja XII. Przybicie do krzyża, Śmierć na krzyżu. Jak zostało wspomniane, okrutna śmierć poprzez przybicie lub przywiązanie do krzyża nie była w owych czasach, w tamtym obszarze geograficznym niczym nowym. Ukrzyżowanie Jezusa zaś potwierdzają i inne źródła, nie tylko Ewangelie. Tyle, że jedynie według Nowego Testamentu po męczeńskiej śmierci nad światem na kilka godzin zapanowały ciemności. Niektórzy starają się dopatrywać w tajemniczych ciemnościach zaćmienia światła, jednak nie ma co do tego powszechnej zgody wśród badaczy antycznych dziejów. Zwłaszcza, że zjawisko to trwa kilka do kilkunastu minut. Najprawdopodobniej jest to zatem podniosłość ewangelicznego stylu, bez przełożenia na realia. Jeśli chodzi o słynne przebicie boku to nie było ono przypuszczalnie dodatkową męczarnią lecz skrupulatnością żołnierza, który chciał być pewny, że skazaniec nie żyje. Stacja XIII. Zdjęcie z krzyża. Tradycyjna wizja zdjęcia ciała Chrystusa z krzyża przez Józefa z Arymatei jest upiększeniem biblijnego opisu. Według Ewangelii Jana był on uczniem Chrystusa. Poprosił o ciało, które zostało mu wydane. Upiększenie polegać miałoby jedynie na tym, że na płaskorzeźbach czy obrazach przedstawiony jest często jeden człowiek. Tymczasem Biblia wspomina też o Nikodemie, który wraz z Józefem namaścił ciało Chrystusa i złożył je do grobu. Niewykluczone, że przeprowadzeniem takiej operacji zajęłoby się jednak więcej osób, być może kontrolowane byłoby to przez żołnierzy. Stacja XIV. Złożenie do grobu. Według tradycji ciało Jezusa owinięte w płótno zostało złożone do grobu. Wejście zabezpieczone zostało wielkim kamieniem. Ostatnio (w 2007 roku) świat obiegła wiadomość, że grób Chrystusa został odkryty. James Cameron wyemitował na Discovery film o zaginionym grobowcu (odkrytym w dzielnicy jerozolimskiej Talpiot), na autentyczność którego wskazywać miały wyryte imiona Józefa, Marii i innych bliskich ukrzyżowanemu. Naukowcy oraz część środowiska kościelnego wskazuje jednak na to, że tak typowe dla tej części świata imiona o niczym nie świadczą. Ostatecznie miejsce pochówku Chrystusa nie jest znane. Tradycja odprawiania Drogi Krzyżowej jest dla niektórych wyznań chrześcijańskich niezmienna od lat. Charakterystyczne jest to zwłaszcza dla obrządku katolickiego. Inną sprawą pozostaje to, że Jan Paweł II zainicjował nową, „poprawioną” formę nabożeństwa, które w odróżnieniu od nabożeństwa tradycyjnego nosi nazwę „biblijnej drogi krzyżowej”. Stacje wyróżnione w tym nabożeństwie są nieco inne i nie obejmują tych momentów, o których nie ma wzmianek w Nowym Testamencie. Ewa Frączek

Stacje drogi krzyżowej, są niejako streszczeniem męki i śmierci Jezusa Chrystusa. Są to drogowskazy z których powinniśmy korzystać w każdym momencie naszego życia. Każda stacja drogi krzyżowej, moze nam pomóc w naszych problemach i tragediach życiowych.

Wymień 14 stacji drogi krzyżowej i opisz jedną z nich. Stacja I - Jezus skazany na śmierć przez Piłata Stacja II - Jezus bierze krzyż na Swoje ramiona Stacja III - Pierwszy upadek Jezusa Stacja IV - Jezus spotyka swoją matkę Stacja V - Szymon z Cyreny pomaga dźwigać krzyż Jezusowi Stacja VI - Weronika ociera Twarz Jezusowi. Stacja VII - Drugi Upadek. Stacja VIII - Jezus spotyka płaczące niewiasty Stacja IX - Trzeci Upadek Jezusa Stacja X - Jezus z szat obnażony Stacja XI - Przybicie do Krzyża Stacja XII - Jezus umiera na Krzyżu Stacja XIII - Jezus zdjęty z krzyża. Stacja XIV - Jezus złożony do grobu Stacja 11: Jezus przybity do krzyża. Panie Jezu zawisłeś na krzyżu przybity moimi grzechami. Ja wiem , że one skazały cie na śmierc. Musisz cierpieć za moje grzechy i grzechy całego świata. Tak bardzo cię Jezu kocham, ale nie umiem ci tego okazać. Teraz padam na kolana przed twoja męką i błagam, aby Bóg odsuna od Ciebie to cierpienie. Wiem , że to niemożliwe bo musisz cierpiec za nas i nasze grzechy. Twoje cierpienie zbawi nas. Panie moja dusza cierpi w męczarniach, tak samo jak ty cierpisz na tym krzyżu. Stacje Drogi Krzyżowej Stacja I Jezus na śmierć skazany Stacja II Jezus bierze krzyż na ramiona swoje Stacja III Jezus po raz pierwszy upada pod krzyżem Stacja IV Jezus spotyka Matkę swoją Stacja V Szymon z Cyreny pomaga nieść krzyż Jezusowi Stacja VI Weronika ociera twarz Jezusowi Stacja VII Jezus po raz drugi upada pod krzyżem Stacja VIII Jezus pociesza płaczące niewiasty Stacja IX Jezus po raz trzeci upada pod krzyżem Stacja X Jezus z szat obnażony Stacja XI Jezus do krzyża przybity Stacja XII Jezus umiera na krzyżu Stacja XIII Jezus z krzyża zdjęty Stacja XIV Jezus do grobu złożony Stacja VI. Święta Weronika ociera twarz Pana Jezusa. Weronika otarła twarz Panu Jezusowi białą chustą podczas drogi na krzyż. Była bardzo odważna i nie bała się konsekwencji. Była wytrwała i pomimo widoku umęczonego Pana towarzyszyła Mu w drodze na Krzyż. Pan za jej miłosierny czyn pozostawił swoje oblicze na chuście. Tak właśnie my również powinniśmy być wrażliwi na cierpienie bliźniego. Nie powinniśmy być obojętni na cierpienie innych ludzi. Biologia egzamin ustny II semestr BIOLOGIA II NEURONU PYT 46 Neuron jest podstawową jednostką układu nerwowego. Różni sie od innych komórek zdolnością przekazywania informacji. Uklad nerwowy człowieka składa się z okolo 100 miliardów neuronów. ...

Stacje Drogi Krzyżowej 1. Pan Jezus na śmierć skazany. 7. Drugi upadek Pana Jezusa. 10. Pan Jezus z szat obnażony. 6. Święta Weronika ociera twarz Jezusowi. 13. Pan Jezus z krzyża zdjęty. 11. Pan Jezus do krzyża przybity. 5. Szymon z Cyreny pomaga nieść krzyż Panu Jezusowi. 2. Czym jest droga krzyżowa w Kościele Katolickim? Jak się ją obchodzi? Najprościej mówiąc jest to nabożeństwo, które odprawia się w charakterze adoracyjnym, w okresie wielkopostnym. Polega na symbolicznym odtworzeniu drogi Jezusa Chrystusa na śmierć u złożenie do grobu. Jeżeli chodzi o sam symbol drogi krzyżowej, oznacza ona przede wszystkim mękę Jezusa, przedstawienie pasyjne, jak również i czwartą tajemnicę bolesną różańca świętego. Droga krzyżowa – historia Sama droga krzyżowa powstała już w Jerozolimie. W średniowieczu rozpowszechnili ją franciszkanie. Droga krzyżowa składa się z czternastu stacji, które przedstawione są na obrazach lub rzeźbach, rozmieszczonych na bocznych ścianach kościoła. Stacje te mają naprawdę bardzo bogatą symbolikę. Są podstawą do rozważania dotyczącego nawet takich kwestii, jak prawda, miłość, oddanie… Obchodzenie drogi krzyżowej może mieć różny wymiar. Najczęściej odbywa się w kościele, gdzie ksiądz wraz z ministrantami, chodzi dookoła świątyni i zatrzymując się przed każdym obrazkiem, opisuje przebieg tego zdarzenia i wysuwa konkretne wnioski, na które każdy uczestnik powinien zwrócić uwagę. Drogę krzyżową można jednak zrobić poprzez stacje wykonane na transparentach, umieszczone na jednej z głównych ulic, za którą podążają uczestnicy takiej drogi. Droga krzyżowa – stacje Czternaście stacji krzyżowych, czternaście kluczowych momentów dla Jezusa w ostatniej drodze, w końcu czternaście konkretnych przemyśleń, tez, znaczeń. Dla każdego mogą oznaczać coś innego, dla każdego mogą mieć inny ukryty wymiar. Większość z nas uczęszcza na drogę krzyżową, nie każdy jednak jest w stanie powiedzieć, czym poszczególne dane stacje krzyżowe są. Droga krzyżowa – znaczenie Można więc pokrótce zająć się przemyśleniami i konkretnym znaczeniem kolejnych stacji drogi krzyżowej. Pierwsza stacja – JEZUS NA ŚMIERĆ SKAZANY. Piłat więc osądza, że Jezusa należy zabić. Druga stacja – JEZUS BIERZE KRZYŻ NA SWOJE RAMIONA. Pokazane jest, jak włożono mu na głowę koronę cierniową i jak przybrano go w szkarłatny płaszcz. Już na początku tej drogi został pobity, wyszydzony i opluty. Trzecia stacja – JEZUS UPADA PO RAZ PIERWSZY. Kiedy Jezus szedł na Miejsce Czaszki zwane Golgotą, od ciężarem krzyża, upadł po raz pierwszy. Podniósł się jednak i wyruszył w dalszą drogę. Czwarta stacja – JEZUS SPOTYKA SWOJĄ MATKĘ. Matka widząca swojego syna w takim cierpieniu, nie mogąca do tego nic zrobić, jest najbardziej nieszczęśliwą osobą. W takiej sytuacji, każdy ból dziecka, odbiera sama na sobie w sposób podwójny. Piąta stacja – SZYMON CYRENEJCZYK POMAGA NIEŚĆ KRZYŻ JEZUSOWI. Szósta stacja – WERONIKA OCIERA TWARZ JEZUSA. Weronika która całą drogę szła za Jezusem ociera mu twarz, na chuście odbija się jego wizerunek. Siódma stacja – JEZUS UPADA PO RAZ DRUGI. Nowy ból, nowe rany, coraz gorsza męka. Jezus jednak nie poddaje się i idzie dalej. Ósma stacja – JEZUS POCIESZA PŁACZĄCE NIEWIASTY. To nie on jest pocieszany, ale w tym bólu i cierpieniu, on jeszcze ma siły, żeby pocieszać Dziewiąta stacja – JEZUS UPADA PO RAZ TRZECI. To już jego ostatni upadek Dziesiąta stacja – JEZUS Z SZAT OBNAŻONY. Zabrali mu wszystko co na sobie miał. Pozostała jedynie cierniowa korona na głowie. Jedenasta stacja – JEZUS DO KRZYŻA PRZYBITY Dwunasta stacja – ŚMIERĆ JEZUSA NA KRZYŻU. Po nich następuje trzynasta stacja – JEZUS ZDJĘTY Z KRZYŻA. Czternasta stacja – JEZUS ZŁOŻONY W GROBIE. Co wydarzyło się później każdy z nas wie…
Na poniższej mapie literami A–C oznaczono wybrane stacje meteorologiczne. Klimatogramy, które sporządzono dla tych stacji, oznaczono numerami 1–3. 0°40° 60° 40° 0° 0° 40° 20° 20° 20° 20° 20° OCEAN ATLANTYCKI OCEAN INDYJSKI 1:130000000 C B A 160 mm 140 120 100 80 220 240 200 180 60 40 20 0 40 ºC 35 30 25 20 15 10 5 0 I II III
Droga Krzyżowa jest nabożeństwem pasyjnym, czyli nabożeństwem, podczas którego wierni rozważają Mękę Jezusa Chrystusa. W Kościele katolickim odprawia się ją w każdy piątek Wielkiego Postu (w niektórych parafiach kilka razy w ciągu dnia), a także w innych okresach liturgicznych np. z okazji rekolekcji lub w trakcie pielgrzymki. Droga Krzyżowa polega na rozważaniu Męki Chrystusa w ramach 14 wyznaczonych przez Kościół stacji. Uczestnicy nabożeństwa, przechodząc od jednej stacji do drugiej, odtwarzają w symboliczny sposób drogę Jezusa z pretorium Piłata na Golgotę. Poszczególne stacje oznaczone są krzyżykami oraz często obrazami, rzeźbami albo płaskorzeźbami przedstawiającymi wydarzenia z ostatniego dnia życia Chrystusa. Zwykle sytuuje się je na bocznych ścianach kościoła/sanktuarium, ale mogą być też umieszczane poza świątynią. W trakcie odprawiania nabożeństwa przy każdej ze stacji po słowach kapłana: „Kłaniamy Ci się, Panie Jezu Chryste, i błogosławimy Tobie”, wierni klękają i odpowiadają: „Żeś przez Krzyż i Mękę swoją świat odkupić raczył” albo „Żeś przez Krzyż swój święty świat odkupić raczył”. Przejściu między stacjami towarzyszy natomiast śpiew „Któryś za nas cierpiał rany, Jezu Chryste zmiłuj się nad nami…”.Uwaga: Droga Krzyżowa może być również odprawiana indywidualnie. W takim przypadku nie jest konieczne wypowiadanie kwestii przypisanych nabożeństwo publicznemu, ale zaleca się zachowanie postaw (przyklękanie przy poszczególnych stacjach). Odprawienie Drogi Krzyżowej – niezależnie czy samemu, czy wspólnie – wiąże się z możliwością uzyskania odpustu zupełnego pod zwykłymi warunkami. Aby go uzyskać:1) nabożeństwo powinno zostać odprawione przed urzędowo erygowanymi stacjami Drogi Krzyżowej;2) każda ze stacji musi być oznaczona krzyżykiem;3) wierny musi rozważać Mękę i śmierć Chrystusa (nie jest konieczne rozmyślanie o poszczególnych tajemnicach każdej stacji);4) wierny powinien przechodzić od jednej stacji do drugiej (przy publicznym odprawianiu wystarczy, aby prowadzący przechodził, jeżeli wszyscy wierni nie mogą tego czynić).W przypadku, gdy ktoś z powodu słusznej przyczyny (np. choroby, podróży) nie może odprawić Drogi Krzyżowej według powyższych wytycznych, zyskuje odpust zupełny po przynajmniej półgodzinnym pobożnym czytaniu lub rozważaniu Męki Drogi KrzyżowejDo tradycyjnych 14 stacji Drogi Krzyżowej należą kolejno:Stacja I: Pan Jezus na śmierć II: Pan Jezus bierze krzyż na swoje III: Pierwszy upadek Pana IV: Pan Jezus spotyka swoją V: Szymon z Cyreny pomaga nieść krzyż VI: Weronika ociera twarz Pana VII: Pan Jezus upada pod krzyżem po raz VIII: Pan Jezus pociesza płaczące IX: Trzeci upadek Pana X: Pan Jezus z szat XI: Pan Jezus do krzyża XII: Pan Jezus umiera na XIII: Pan Jezus z krzyża XIV: Pan Jezus do grobu podkreślić, że spośród wymienionych stacji tylko dziewięć (I, II, V, VIII, X-XIV) znajduje potwierdzenie u Ewangelistów. W Biblii nie ma bowiem mowy o pozostałych pięciu wydarzeniach, tj. o upadkach Pana Jezusa, spotkaniu Pana Jezusa z Matką oraz o otarciu twarzy Pana Jezusa przez Weronikę. UWAGA: w ostatnich latach do powyższych czternastu coraz częściej dodawana jest XV stacja – Zmartwychwstanie. Ponadto warto wspomnieć, że w 1991 r. papież Jan Paweł II zapoczątkował celebrowanie tzw. Biblijnej Drogi Krzyżowej, która w przeciwieństwie do tradycyjnej formy nabożeństwa w całości opiera się na przekazie Pisma ją 14 następujących stacji:Stacja I: Jezus w Ogrodzie II: Jezus zdradzony przez III: Jezus skazany na śmierć przez IV: Piotr wypiera się V: Jezus osądzony przez Poncjusza VI: Jezus biczowany i koronowany VII: Jezus bierze krzyż na swe VIII: Szymon z Cyreny pomaga nieść krzyż IX: Jezus spotyka niewiasty X: Jezus przybity do XI: Jezus obiecuje swoje Królestwo żałującemu XII: Matka i umiłowany uczeń pod krzyżem XIII: Jezus umiera na XIV: Jezus zdjęty z krzyża i złożony do z decyzją papieża Benedykta XVI ogłoszoną w 2007 r., Biblijna Droga Krzyżowa może być odprawiana zarówno prywatnie (indywidualnie), jak i publicznie (wspólnotowo). Informator Kalendarz liturgiczny, rok liturgiczny - co to jest, ile trwa?W Polsce i w zdecydowanej większości krajów Europy obowiązuje kalendarz gregoriański. Na jego podstawie rok świecki składa się z 12 miesięcy, 52 tygodni i 365/366 dni. Dokładnie tyle samo trwa rok liturgiczny w religii katolickiej. Cykle te nie są... Co to jest nowenna pompejańska?Nowenna pompejańska (tzw. nowenną nie do odparcia) to modlitwa odmawiana na różańcu do Matki Bożej Pompejańskiej. Składa się z 6 tradycyjnych nowenn, a zatem trwa 54 dni. Dzieli sie ją na dwie równe części po 27 dni:• Pierwsza część, czyli trzy pi... Co to jest Msza wotywna?W Kościele katolickim Msze wotywne należą do tzw. Mszy okolicznościowych, które są odprawiane ze szczególnej okazji bądź w odpowiedzi na różne potrzeby wiernych niezależnie od formularza mszalnego obowiązującego w danym dniu woty... Chrzest dorosłych w Kościele katolickim„Zdatnym do przyjęcia chrztu jest każdy człowiek, jeszcze nie ochrzczony.” (Kodeks Prawa Kanonicznego, kan. 864)Zgodnie z obowiązującym prawem kanonicznym chrzest może być udzielony każdej osobie pod warunkiem, że nie przyjęła ona tego sakramentu ... Postawy podczas Mszy świętejW trakcie mszy świętej wierni powinni w tych samych momentach przyjmować jednakowe postawy liturgiczne, którymi są: postawa stojąca, postawa siedząca oraz postawa stojąca jest postawą człowieka wolnego, otwartego i gotowego do dzi... Miejsca święte w PolsceZgodnie z obowiązującym w Kościele katolickim Kodeksem Prawa Kanonicznego „miejscami świętymi są te, które przez poświęcenie lub błogosławieństwo, dokonane według przepisów ksiąg liturgicznych, przeznacza się do kultu Bożego lub na grzebanie wiern... Zobacz więcej Modlitewnik Zobacz więcej "Stacje Drogi Krzyżowej": Tysiące obrazów, zdjęć, grafik, wektorów, materiałów wideo i innych zasobów bez tantiem do Twojego następnego projektu. Pobierz zdjęcia, wektory, wideo HD i inne zasoby z Adobe Stock. Nasi przodkowie już wiele stuleci temu starali się stworzyć taki rodzaj nabożeństwa, które pozwoliłoby im szczególnie głęboko przeżywać Mękę Zbawiciela. Tak powstała Droga Krzyżowa. Mniej więcej 800-900 lat temu na zachodzie Europy, a nieco później u nas, pobożność chrześcijan zaczęła się zmieniać. Dawniej więcej mówiono o potędze Boga, nawet jeśli przedstawiano Go na krzyżu, to nie cierpiącego, lecz triumfującego. Wynikało to z rywalizacji chrześcijaństwa we wczesnym średniowieczu z kultami pogańskimi. Księża chcieli przekonać swoich nowych wiernych, że Bóg, w którego uwierzyli jest potężniejszy od bożków, w których wierzyli ich dopiero ludzie zaczęli dostrzegać właściwy wymiar Ofiary Chrystusa. I zapragnęli Ją zrozumieć i przeżyć...Nabożeństwo upadków JezusaWielkim przeżyciem dla Europejczyków okazało się poznanie miejsc Męki Pańskiej podczas wypraw krzyżowych. Dwa posługujące ludziom w miastach nowo utworzone zakony – franciszkanie i dominikanie, zaczęli wówczas organizować tzw. nabożeństwa upadków Jezusa. Kiedy franciszkanie, w I połowie XIV wieku, przejęli opiekę nad sanktuariami jerozolimskimi rozwinął się kult "dróg", czyli przejścia Chrystusa z pretorium Piłata, gdzie zapadł wyrok, na Golgotę, gdzie został wykonany. Z połączenia tych dwóch nabożeństw powstały stacje Drogi Krzyżowej. Nazwę wprowadził w 1458 roku W. Wey. Odwiedzanie Ziemi Świętej przez wielu pielgrzymów sprawiało, że po powrocie do domu starali się o stworzenie namiastki Jerozolimy, by łatwiej odczuć to, co przeżywali w miejscu Męki Zbawiciela. Począwszy od XV wieku w całej Europie wznoszono więc budowle przypominające jerozolimskie. Zespoły tych budowli zaczęto nazywać kalwariami. Pierwsza Kalwaria powstała w latach 1405-1420 w południowej Hiszpanii. Założył ją dominikanin, bł. Alvaro z Kordowy w górach Sierra Morena. Następne Kalwarie stanowiły coraz większe obiekty sakralne, np. Kalwaria w Plougastel w Bretanii miała 200 kaplic i liczba stacji Drogi Krzyżowej pozostawała nie ustalona – było ich 7, 9, 12, 18 itd.; różnie lokowano też punkt wyjścia nabożeństwa (Wieczernik, Ogrójec, pałac Piłata). W obecnej postaci Droga Krzyżowa została ukształtowana w XVIII w JerozolimieW XVI wieku Droga Krzyżowa stała się w Polsce popularnym nabożeństwem. Pierwsza kalwaria w naszym kraju zawdzięcza swoje powstanie wojewodzie krakowskiemu Mikołajowi Zebrzydowskiemu. Zebrzydowski w 1605 r. przeczytał książkę Chrystiana Adrichomiusa opisującą Jerozolimę w czasach Chrystusa. Były tam wyliczone miejsca uświęcone męką Jezusa oraz podane odległości między poszczególnymi miejscami. Autor zachęcał czytelników, aby takie stacje odtwarzali koło swych domów, by rozważać tam cierpienia Chrystusa. Zebrzydowski zapalił się do tego pomysłu tym bardziej, że dopatrzył się w swych dobrach znacznego podobieństwa terenu do położenia Jerozolimy. Wojewoda mieszkał wówczas w zamku w Lanckoronie. Sąsiednia Góra Żarek przypominała mu wzgórze Golgoty, rzeczka Skawinka – jerozolimski potok Cedron, Góra Lanckorońska – Górę Oliwną. Ksiądz Feliks Żebrowski, wychowawca syna wojewody, rozmierzył teren i pomógł Zebrzydowskiemu ustalić miejsca poszczególnych stacji. W tych miejscach w następnych latach budowano później kaplice. Nie wszystko dało się odtworzyć dokładnie tak, jak w Jerozolimie. Odległości między poszczególnymi miejscami były zwykle dłuższe, ale Zebrzydowski wychodził z założenia, że "za jeden krok Chrystusa winniśmy zrobić i dziesięć". Tłumy pielgrzymówKalwaria Zebrzydowska, bo tak nazwano później miejscowość, która powstała przy kalwarii, już w XVII wieku ściągała tłumy pielgrzymów. Ojcowie Bernardyni, których w 1600 roku sprowadził do swych dóbr Zebrzydowski, prowadzili wiernych świeżo wyznaczonymi dróżkami. Nabożeństwo zaczynało się od Wieczernika lub od Ogrójca i dzieliło się na Drogę Pojmania i Drogę Krzyżową. W epoce baroku pielgrzymi starali się przejść drogę Chrystusa w czasie realnym, takim w jakim miały miejsce poszczególne wydarzenia, czyli np. spędzali noc w piwnicy pałacu Kajfasza. Wieść o nowym "jerozolimskim nabożeństwie", jak je nazwano, rozeszła się szybko. Do r. 1632 odwiedziło Kalwarię ponad piętnastu biskupów polskich. Przybywali także pielgrzymi z sąsiednich krajów (w r. 1614 książę cieszyński Adam Wacław, w 1615 arcybiskup Strzegomia kardynał Jerzy Forgacz). W 1621 dziękował tam za obronę Chocimia królewicz Władysław, przybywali też hetmani Stanisław Lubomirski i Stanisław podobne kalwarie zaczęły powstawać w innych częściach kraju. Natomiast najstarszy z zachowanych polskich tekstów nabożeństw Drogi Krzyżowej, opatrzony tytułem "Sposób nabożeństwa droga krzyżowa nazywanego", wydany został we Wrocławiu w roku 1731.
jakie są stacje drogi krzyżowej? 2009-03-06 13:23:36; Opisz wybraną stacje drogi krzyżowej. 2010-03-25 21:27:26; Wymień stacje drogi krzyżowej 2013-02-27 17:22:49; Wypisz stacje Drogi Krzyżowej? 2010-03-03 17:09:10; Wypiszecie mi stacje drogi krzyżowej? 2012-03-08 21:07:36; Opiszesz 3 stacje drogi krzyżowej? 2011-04-26 18:00:25; Stacje
Ojciec Święty przewodniczył dziś Drodze Krzyżowej na krakowskich Błoniach odbywającej się w ramach Światowych Dni Młodzieży. Każda stacja Drogi Krzyżowej dotyczyła jednego z problemów z którymi zmaga się współczesny świat. Konkretne wspólnoty Kościoła pokazywały, że niesie on miłosierdzie i pomaga w trudnych chwilach. Czternaście stacji było odniesieniem do uczynków miłosierdzia wobec ciała i duszy. Stacja I – uczynek miłosierdzia: Podróżnych w dom przyjąć Stacja I Drogi Krzyżowej „Jezus skazany na śmierć” – Tematem rozważania i towarzyszącej mu etiudy artystycznej było „Podróżnych w dom przyjąć”. Krzyż nieśli członkowie Wspólnoty Sant’Egidio pomagającej biednym w ponad 70 krajach. – Odmawiamy gościny ludziom, którzy szukając lepszego życia, a czasami po prostu życia, pukają do naszych krajów, kościołów i domów. Są obcy, widzimy w nich wrogów, boimy się ich religii i ich biedy. Zamiast gościny znajdują śmierć w wodach Lampedusy, u wybrzeży Grecji, w obozach dla uchodźców (…). W ostatnich latach zostałeś skazany na śmierć w osobach 30 tysięcy uchodźców. Skazany przez kogo? Kto się podpisze pod tym wyrokiem? – brzmiała część rozważania odczytana przez młodych ludzi. Wcześniejsza etiuda artystyczną – treść animacji połączonej z tańcem współczesnym – obrazowała symboliczny sąd nad Jezusem. Tancerz z Białorusi Maksim Woitiul (w 1996 – pierwszy solista w Teatrze Wielkim w Mińsku) animował symboliczną grafikę wyświetlaną na telebimie w jego tle. Stacja II – uczynek miłosierdzia: Głodnych nakarmić Stacja II Drogi Krzyżowej „Jezus przyjmuje krzyż”- Tematem rozważania i towarzyszącej mu etiudy artystycznej było „Głodnych nakarmić”. Krzyż nieśli członkowie Towarzystwa Pomocy dla Bezdomnych im. Brata Alberta. – Skąd bierze się w świecie głód? Nie z braku chleba, lecz z braku solidarności. W naszym świecie nie brakuje chleba. Jedna trzecia produkowanej żywności jest marnowana, a co 6 sekund umiera z głodu dziecko. Dziś, tego wieczoru, blisko miliard ludzi na świecie nie wie, co jutro będzie jeść – padło w rozważaniu przy tej stacji. Etiudę artystyczną dotyczącą przyjęcia przez Jezusa krzyża zaprezentowali: Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży oraz OAZA. Grupa wolontariuszy utworzyła z własnych ciał kształt krzyża. Młodzi ludzie mieli ze sobą kolorowe karty w kolorach żółtym, czerwonym i niebieskim. Gdy podnieśli je do góry zgromadzeni mogli zobaczyć wpisane w kształt krzyża logo Światowych Dni Młodzieży. Stacja III – uczynek miłosierdzia: Grzeszących upominać Stacja III Drogi Krzyżowej „Pierwszy upadek Pana Jezusa” – Tematem rozważania i towarzyszącej mu etiudy artystycznej było „Grzeszących upominać”. Krzyż nieśli członkowie organizacji Kirche in Not. – Panie Jezu, bądź uwielbiony w każdym konfesjonale świata, pełen miłosierdzia, przebaczający nie siedem, lecz siedemset siedemdziesiąt siedem milionów razy (…) spraw, by sakrament pokuty zawsze i dla każdego był doświadczeniem miłosierdzia i szacunku – usłyszeli uczestnicy ŚDM w rozważaniu odczytanym przez młodzież. Etiudę artystyczną – przedstawiającą trójkę gimnastyków, którzy początkowo spleceni jak grupa Laokoona, po chwili z własnych ciał tworzą postać Jezusa i kształt „ludzkiego krzyża” – zaprezentowali artyści grupy Flycube. Stacja IV – uczynek miłosierdzia: Strapionych pocieszać Stacja IV Drogi Krzyżowej „Jezus spotyka swoja Matkę” – Tematem rozważania i towarzyszącej mu etiudy artystycznej było wezwanie „Strapionych pocieszać”. Krzyż niosły osoby z Domu Samotnej Matki z Gdańska. – Czy nie jest tak, że najlepiej pocieszamy strapionych milczącą współobecnością? Ona nie jest jedynie niemówieniem, jest raczej wspólnym słuchaniem i oczekiwaniem odpowiedzi od Pana. Tak mówi pismo: > – brzmiała część rozważania odczytana przez młodych ludzi. Etiudę artystyczną – symbolizującą scenę spotkania matki i syna – przygotowała artystka Julita Gumulak. Stacja V – uczynek miłosierdzia: Chorych nawiedzać Stacja V Drogi Krzyżowej „Szymon z Cyreny pomaga nieść krzyż Jezusowi” – Tematem rozważania i towarzyszącej mu sceny pantomimicznej było „Chorych nawiedzać”. Krzyż nieśli członkowie Wspólnoty L’Arche. – Wziąłeś na siebie nasze słabości, nosiłeś nasze choroby. Szymon – przeciwnie. Nie chciał wziąć na siebie twojego krzyża, nie chciał pomóc, trzeba go było zmusić. Nie mam prawa go osądzać. Sama równie chętnie uciekam przed chorobami i słabościami innych, bo nie pamiętam, iż ty pierwszy wziąłeś na siebie każdą z moich chorób i słabości (…). Ile to już razy przyszedłeś do mnie w sytuacji mojej choroby? Ile razy podałeś mi dłoń i podźwignąłeś z chorób znacznie cięższych niż gorączka – z egoizmu, lenistwa, bezczynności, niewiary w siebie. Nie chcę odmawiać ci tego, czego sama tyle razy doznałam– podkreślono w rozważaniu. Scenę pantomimiczną utrzymaną w estetyce teatru ulicznego – przedstawiającą Szymona z Cyreny pomagającego nieść krzyż Jezusowi – zaprezentowali Artyści Teatru Akt. Stacja VI – uczynek miłosierdzia: Więźniów pocieszać Stacja VI Drogi Krzyżowej „Weronika ociera twarz Jezusowi” – Tematem rozważania i towarzyszącej mu etiudy artystycznej było: „Więźniów pocieszać”. Krzyż nieśli przedstawiciele Stowarzyszenia Pomocy Wzajemnej „Barka”. – Prosimy Cię, byśmy jak Weronika chcieli i umieli więźniów pocieszać. Poprowadź nas do ludzi cierpiących jakiekolwiek zniewolenie czy nałóg. Naucz nas myśleć z szacunkiem o każdym uwięzionym w więzieniach, aresztach czy obozach pracy – usłyszeli wierni w rozważaniu. Baletową etiudę taneczną – w sposób symboliczny ilustrującą moment ocierania twarzy Jezusa – przedstawili tancerze Art Project Ballet: Agata Kuczyńska i Arkadiusz Hezler. Stacja VII – uczynek miłosierdzia: Urazy chętnie darować Stacja VII Drogi Krzyżowej „Drugi upadek Pana Jezusa” – Tematem rozważania i towarzyszącej mu etiudy artystycznej było: „Urazy chętnie darować”. Krzyż niosły siostry ze Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia. – Odpuściłeś grzesznikowi grzechy niewyobrażalne, dlaczego nie odpuściłeś mu niewybaczenia? Czy odmowa wybaczenia jest tak wielkim grzechem, czy nie miał prawa domagać się sprawiedliwości? Miał, ale nie na tym polegał jego grzech (…). Nie chodzi o to, że sam z siebie nie potrafił wybaczyć, ale o to, że zmarnował miłość, którą Ty go tak obficie obdarzyłeś. Okazałeś mu bezgraniczne miłosierdzie nie po to, by innych kochał doznaną miłością, by wybaczał doznanym wybaczeniem. Nie wymagałeś od niego niczego, czego byś mu wcześniej nie dał i to w nadmiarze – podkreślono w rozważaniu. Etiuda artystyczna, której jednym z elementów była wspinaczka artystów w rytm muzyki po sztucznej ściance, została wykonana przez instruktorów wspinaczki wysokogórskiej: Mateusza Szmajdę i Pawła Grocholskiego. W momencie kulminacyjnym wspinacze w taki sposób trzymali się ścianki, że ich ciała utworzyły znak krzyża. Stacja VIII – uczynek miłosierdzia: Nieumiejętnych pouczać Stacja VIII Drogi Krzyżowej „Jezus spotyka płaczące niewiasty” – Tematem rozważania i towarzyszącej mu etiudy artystycznej było: „Nieumiejętnych pouczać”. Krzyż nieśli przedstawiciele inicjatywy ewangelizacyjnej Przystanek Jezus. – Panie Jezu, uczymy się w tym miejscu Drogi Krzyżowej, że pouczenie jest czynem miłości i miłosierdzia. Przepraszamy za te momenty w życiu, kiedy pouczaliśmy innych w gniewie, w pysze, by postawić na swoim, na swojej racji. Przepraszamy za chęć błyszczenia własną mądrością, którą zasłanialiśmy Ciebie – źródło mądrości i mądrość wcieloną. Przepraszamy za wszystkie sytuacje, kiedy nadużyliśmy zaufania tych, których nam zawierzyłeś w posłudze nauczania (…). Polecamy Ci Panie wszystkich nauczycieli, wykładowców, katechetów, wychowawców, a nade wszystko rodziców. Napełnij ich swoją mocą i miłosierdziem – brzmiała część rozważania. Etiudą artystyczną przypisaną do tej stacji był malowany podczas nabożeństwa mural przedstawiający Jezusa i niewiasty. Wykonał go ukraiński artysta malarz, specjalizujący się w malarstwie ulicznym i renowacji malowideł sakralnych Alexey Talko. Stacja IX – uczynek miłosierdzia: Wątpiącym dobrze radzić Stacja IX Drogi Krzyżowej „Trzeci upadek Pana Jezusa” – Tematem rozważania i towarzyszącej mu etiudy artystycznej było: „Wątpiącym dobrze radzić”. – Tuż przed męką pokazałeś Jezu swym uczniom zwątpienie jako upadek i jako przyczynę kolejnych upadków. Zwątpienie, które pociąga za sobą ucieczkę, rozproszenie, zdradę. Zwątpienie nie w siebie, nie we własne siły, ale zwątpienie w Ciebie. Zwątpienie w celowość i sens mojego życia, w Twoją opatrzność i miłosierdzie (…). Wątpiącym dobrze radzić, ale co poradzić człowiekowi bezradnemu? Jak dobrze radzić człowiekowi zżytemu już ze swoją bezradnością, uwięzionemu w zwątpieniu? Jak pokazać, że zwątpienie jest kłamstwem i o nas i o Tobie?- można było usłyszeć w rozważaniu odczytanym podczas stacji. Bohaterem etiudy artystycznej był „współczesny bohater”, dźwigający „współczesne grzechy młodych ludzi”. Grał go aktor stołecznego teatru „Akt” Tomasz Dusiewicz. Bohater wspina się po wysokich schodach, na jego barkach ciążył metalowy krzyż. Finalnie „Jezus” dociera na szczyt schodów, które mają symbolizować górę, na której ukrzyżowany został Jezus. Stacja X – uczynek miłosierdzia: Nagich przyodziać Stacja X Drogi Krzyżowej „Jezus z szat obnażony” – Tematem rozważania i towarzyszącej mu etiudy artystycznej było: „Nagich przyodziać”. Krzyż nieśli członkowie fundacji „Dzieło Fundacji Ojca Pio”. – Boże Ojcze, Ty jesteś pierwszym, który przyodziewa nagich. Prosimy, daj nam Cię naśladować, naucz nas dzielić się, gdy potrzeba, swoim ubraniem, pilnuj nas, byśmy chcieli dzielić się jak Ty najlepszą szatą, ubraniem nowym, czystym i zadbanym, a nie starym, zużytym i niepotrzebnym. Daj nam zachować skromność i ubóstwo w ubiorze, byśmy tym łatwiej mogli dzielić się tym, co zaoszczędzimy. Prosimy o to przez tego, który przyjął naszą nagość, by nas przyodziać w nowego człowieka – przeczytano w rozważaniu. Bohaterem etiudy artystycznej w czasie tej stacji był Jezus grany przez Rafała Rajkowskiego, głównego solisty zespołu akrobatycznego Ocelot. Artysta unosił się nad zebraną na Błoniach publicznością. Stacja XI – uczynek miłosierdzia: Krzywdy, cierpienie znosić Stacja XI Drogi Krzyżowej „Jezus przybity do krzyża” – Tematem rozważania i towarzyszącej mu etiudy artystycznej było: „Krzywdy, cierpienie znosić”. Krzyż niosły siostry ze Zgromadzenia Sióstr Misjonarek Miłości. Jak można było usłyszeć w rozważaniu, cierpliwość wobec prześladowców „nie jest tylko zaciśnięciem zębów, nie jest też bezczynną apatią, ani stoickim spokojem w poczuciu chłodnej wyższości nad czyniącymi zło”. – Cierpliwość Szczepana, cierpliwość męczenników jest miłością do krzywdzicieli, jest mocnym świadectwem, jest pełnym pokoju milczeniem przerywanym modlitwą o wybaczenie. Jest ostatnim mocnym słowem i czynem miłosierdzia – brzmiała dalsza część rozważania. Etiuda artystyczna przedstawiała scenę przybicia Jezusa do krzyża. Krzyż podnieśli wolontariusze i kaskaderzy. Postać Jezusa odegrał Michał Derlicki, absolwent Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie, instruktor wushu sportowego, gimnastyki i akrobatyki sportowej. Stacja XII – uczynek miłosierdzia: Spragnionych napoić Stacja XII Drogi Krzyżowej „Jezus umiera na krzyżu” – Tematem rozważania i towarzyszącej mu etiudy artystycznej było: „Spragnionych napoić”. Krzyż nieśli członkowie Wspólnoty „Chleb Życia” s. Małgorzaty Chmielewskiej. – Byłem spragniony, a nie daliście mi pić. Czego pragnie umierający człowiek? Jakie pragnienia ma umierające dziecko? Podano Ci ocet do ust – ostatni gest człowieka względem Ciebie; na sekundę przed Twoją śmiercią – ostatnia drwina, ostatni akt wrogości (…) Nie oszczędziliśmy Ci niczego, nawet szyderstwa z ostatniego pragnienia (…). Przeraża mnie myśl, że to może się powtórzyć, że mogę zobojętnieć, że mogę chcieć uciec przed pragnieniem samotnych, umierających ludzi, nieraz bliskich mi umierających ludzi. Albo próbować zbyć je byle czym – drogimi gadżetami mającymi zastąpić obecność – usłyszeli uczestnicy ŚDM. Towarzysząca stacji etiuda artystyczna przedstawiała śmierć Jezusa na krzyżu. Ciało aktora odgrywającego jego rolę zostało rozświetlone pomarańczowoczerwonym światłem. Stacja XIII – uczynek miłosierdzia: Modlić się za żywych i umarłych Stacja XIII Drogi Krzyżowej „Jezus zdjęty z Krzyża w ramiona Matki” – Tematem rozważania i towarzyszącej mu etiudy artystycznej było „Modlić się za żywych i umarłych”. Modlitwę poprowadzili przedstawiciele krakowskiej inicjatywy „Szpital Domowy”. – Patrzymy na Ciebie, Maryjo, siedzącą u stóp krzyża, z martwym ciałem Twojego Syna na kolanach, trwającą na modlitwie w obolałym skupieniu, ale na modlitwie. Dlatego właśnie nie bezradną, nie bezsilną, nie pokonaną, nie złamaną, ale wzmocnioną, zaangażowaną dalej w dzieło zbawcze Syna, współmiłosierną z nim (…). Dziękujemy za tych, którzy w pełnym zawierzeniu Tobie modlą się za zmarłych tragicznie, niespodziewanie, w uporze, w buncie, w odmowie nawrócenia; za tych, którzy upartą modlitwą towarzyszą tym, którzy równie uparcie nie chcą żadnego towarzyszenia. Dziękujemy za tych, którzy modlitwą i postem wspierają nieuleczalnie chorych, konających, opłakujących swoich bliźnich, którzy modlą się o pokój, o który już nikt poza nimi, ofiarami wojny, nie zabiega – podkreślano w rozważaniu. Etiudę artystyczną – łączącą współczesność z historyczną wizją, przedstawiającą zdjęcie Jezusa z krzyża przez alpinistów i złożenie na ręce płaczącej matki – zaprezentowali: Michał Derlicki oraz absolwentka krakowskiej PWST, aktorka warszawskiego Teatru Studio Agata Piotrowska Mastalerz. Stacja XIV – uczynek miłosierdzia: Umarłych grzebać Stacja XIV Drogi Krzyżowej „Jezus złożony do grobu” – Tematem rozważania i towarzyszącej mu etiudy artystycznej było „Umarłych grzebać”. Krzyż nieśli wolontariusze Hospicjum św. Łazarza. – Jezu błogosławimy Cię za tych, którzy potrafią zadbać o pochówek ludzi bezdomnych; za tych, którzy pomagają ludziom samotnym i ubogim pogrzebać ich bliskich; za tych, którzy dbają o zapomniane groby ludzi nieznanych i o groby nieprzyjaciół, żołnierzy wrogich armii, mniejszości etnicznych czy narodowych. Bądź błogosławiony za tych, którzy dbają o największe cmentarzyska świata i strzegą pamięci o miejscach takich jak Auschwitz-Birkenau, Dachau, Buchenwald (…).Bądź nam przynagleniem, abyśmy nigdy nie opuścili pogrzebu naszych bliskich, byśmy nikogo z naszych znajomych nie zostawili samego, gdy opłakuje swoich zmarłych. Daj, byśmy pamiętali o naszych zmarłych na modlitwie osobistej i na liturgii, przez nawiedzenie grobu, daj nam szacunek wobec śmierci, ona jest bramą życia – modlono się. Stacja XIV to finalna scena Drogi Krzyżowej. Przy akompaniamencie orkiestry i chóru cała procesja młodych ludzi, wraz z Krzyżem Światowych Dni Młodzieży, przeszła do ołtarza głównego. Na ołtarzu artystka Magdalena Bąk namalowała piaskiem ostatnią scenę złożenia Jezusa do grobu. Do ołtarza przeszli młodzi oraz artyści biorący udział w etiudach artystycznych na poszczególnych stacjach. PAP/RIRM
Opisz 6 stację Drogi Krzyżowej Natychmiastowa odpowiedź na Twoje pytanie. annalutka30 annalutka30 02.03.2021 Religia Liceum/Technikum
Odpowiedzi casinney odpowiedział(a) o 18:47 A Ty nie potrafisz? To w końcu Twoja religia, nie? Czy wierzysz na pokaz? [14] Jezus złożony do grobu. to już koniec męki pana Jezusa gdyby naszym celem był grób to jaki by był sens naszego życia? na te pytanie odpowie sobie każdy z nas na wierzących to łatwe pytanie a dla nie wierzących trudne . Wierzący powiedział by ,, Bóg" a nie wierzący to tylko sam CHRYSTUS wiehej na PEWNO DOBRA odpowiedz bo jestem dobra z religi Stacja IV: Pan Jezus spotyka swoją Matkę, z którą odbywa krótką rozmowę o życiu Uważasz, że ktoś się myli? lub 6kpkB.
  • k2964peb0x.pages.dev/49
  • k2964peb0x.pages.dev/45
  • k2964peb0x.pages.dev/22
  • k2964peb0x.pages.dev/29
  • k2964peb0x.pages.dev/47
  • k2964peb0x.pages.dev/62
  • k2964peb0x.pages.dev/65
  • k2964peb0x.pages.dev/76

    • opisz 11 stacje drogi krzyżowej